Hoe groter hoe beter hoe meer aanzien. Dit hebben wij te lang geloofd.
Bejaarde en hoogbejaarde mensen in Den Haag, laten wij dit geloof overboord gooien en gaan meezeilen op de wind van vandaag.

Ik heb ooit eens in mijn droomhuis gewoond, een HAT-woning, 29 m2. Mijn
droomhuis-nu is dat huis vertaald naar hier en nu.
Op het dak zitten zonnepanelen, de gevels van het gebouw zijn met groen begroeid,  met nestgelegenheid voor mezen en mussen.

Het huis heeft kleine ramen met driedubbel glas, onder één van de ramen aan de buitenkant een inklapbaar vogelvoederplankje, de natuur dichtbij.
Het balkon is ingebouwd.
Mijn droomhuis is goed geïsoleerd, ook tegen lucht- en contactgeluiden. Het staat in een rustige groene omgeving met het verkeer op afstand, een scootmobieltoegankelijke tram binnen bereik met verbinding naar een AH – met veel dieetprodukten – , centrum en CS.
In het huis is een Centraal Stofzuigersysteem en in de muur tussen keuken en galerij zit een doorgeefluik voor apotheek, bezorgmaaltijden e.a. De wasmachine staat in een geluiddempende keukenkast.
De kelder is parkeergarage met kleine fietsenboxen.

Een HAT-woning heet nu starterswoning. Er bestaan mensen die in de herfst of winter van hun leven in hun geest soms de lente beleven.

Toegegeven, het is een kleine oplossing voor een groot huisvestingsprobleem.
Maar kom op, Den Haag! Durf het experiment aan, wie weet hoeveel potentie het voor  de toekomst heeft.

En het spaart geld. De Woonkostentoeslagsom wordt kleiner, evenals de WMO voor huishoudelijke hulp. Er valt niet veel te poetsen in mijn droomhuis.