Verscholen in een nieuw stuk duinlandschap in Den Haag ligt een bijzonder ensemble van kleine woningen. De stad is dichtbij, maar de drukte voelt ver weg. De woningen schieten als abstracte planten omhoog vanuit het zand en helmgras. De woningen verschillen steeds in vorm en grootte maar hebben allen een kleine voetprint. Ze zijn eenvoudig, sfeervol en benadrukken steeds vooral één zichtlijn vanuit een enorm en rond raam. Dit maakt een vrij hoge dichtheid mogelijk zonder dat het stoort. Het raam en zijn uitzicht dompelen het interieur onder in een schouwspel van stuivend zand, straffe wind en het ruisen van de zee.